ارزیابی استحکام باند دو نوع پرسلن به آلیاژ بیس متال پس از آماده سازی های سطحی متفاوت

مقدمه: از مشکلات شایع رستوریشن های فلزی سرامیکی از دست رفتن اتصال پرسلن بافلزاست. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر روشهای مختلف آماده سازی سطح آلیاژ بر استحکام باند دو نوع پرسلن به آلیاژ بیس متال است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی–آزمایشگاهی، 64 ورقه مومی انتخاب و پس از کستینگ با آلیاژ بیس متال به صورت تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند. در هر دسته از چهار روش آماده سازی سطحی جهت باند بهترپرسلن و فلز به صورت تصادفی استفاده شد. پس از آماده سازی سطحی نیمی از نمونه ها با پرسلن سرامکوونیمی دیگر با پرسلن نوریتاکه پرسلن گذاری شدند. نمونه ها مورد آزمایش خمش سه نقطهای قرار گرفت و نیروی مورد نیاز برای شکست هر نمونه ثبت شد.از آزمون های آماری کروسکالوالیس برای مقایسه 4 نوع آماده سازی در دو گروه پرسلن و همچنین من ویتنی برای مقایسه دو گروه پرسلنسرامکو و نوریتاکهاستفاده شد. سطح معنی دار 05/0 α=در نظر گرفته شد. یافته ها: بین میانگین 4 نوع آماده سازی در پرسلن سرامکو تفاوت معنی دار وجود داشت (022/0=p-value). در بین 4 نوع آماده سازی در پرسلن نوریتاکه تفاوت معنی دار وجود داشت (012/0= p-value). بین دو گروه پرسلن تفاوت معنی داری وجود نداشت (412/0=p-value). نتیجه گیری: در این مطالعه انجام مرحله دگاز باعث افزایش و مرحله تمیز نمودن با بخار قبل از مرحله دگاز، باعث کاهش استحکام باند فلز با سرامیک شد. بین استحکام باند دو نوع پرسلن سرامکو و نوریتاکه با آماده سازی متفاوت با آلیاژ بیس متال اختلاف معنی دار مشاهده نشد.